Wat bly, is geloof, hoop en liefde!
Wat bly, is geloof, hoop en liefde! Die ou mense praat altyd van hulle binneste kamer waar hul gaan om te dink oor sake en te verkeer met hul Skepper. Wel, my binneste kamer is my motor. My motor lyk soos my lewe. Dit was eens blink, skoon en vol potensiaal. Nou is daar vlekke op die agterste sitplekke van vetkryte, waarmee jongste geteken het, en koeldrank wat gemors het; onder die sitplekke is ‘n versameling van kouse en skoene en ander dinge wat jy in ‘n noodgeval mag nodig hê. Die bakwerk van my motor is ook al gekrap en geduik – die voorkant deur my man en die agterkant deur my dogter – poëties sou ek sê. Ongeag die stampe en die “rommel”, as ek met my voet op die petrol trap, skiet my motor vorentoe en flits die beelde van berge, bome en wingerde by my verby, soos padaanwysers na my binneste kamer. ‘n Mens sou sê dat in hierdie grendeltyd-periode ons so baie isolasie en meer as genoeg stiltetyd gehad het om te dink en te kommunikeer met jou God, dat ‘n motor nie nodig i...